Mijntatoeage

Als het over Heerlen gaat, gaat het vaak over de ellende die de mijnsluitingen hebben veroorzaakt. Werkloosheid. Braindrain. Rucksichlose afbraak van alles wat het gebied bijzonder maakte. Heroine. Armoede. En hoewel dat zeker ook allemaal heeft gespeeld, en deels nog speelt, is er ook een ander verhaal te vertellen over de streek vis-a-vis haar verleden. Voor een nieuwe generatie is haar geschiedenis ook een bron van inspiratie, reflectie en trots. Die kant heb ik via deze serie willen onderzoeken, en hoe kan je dat beter doen dan via iets persoonlijks, iets intiems als de tatoeage: de inkt-kunstwerken van de schachten, opa mijnwerkers, paarden, penningnummers en mijnlampen koppelt het individuele verhaal aan het grotere, historische verhaal. Geschoten in 30 portretten in uitbundig flitslicht, om het idee van trots een beetje extra aan te zetten. Hopelijk rijst er een beeld op van een generatie die zoekt naar een nieuw evenwicht tussen henzelf en de geschiedenis waar zij een 'product' van zijn- niet langer in negatieve zin, maar als bouwsteen voor henzelf en de toekomst.